Imaxinémonos so por un momento a dous expertos xogadores de naipes diante dunha mesa cuberta por un tapete verde. Un deles ten na man cinco cartas dispostas para xogar, o outro tan so ten unha e quere coller do montón do medio outras catro para igualarse co primeiro. Parece razoable. Pois segundo algúns "defensores da liberdade" isto non é xusto.
O galego pasou décadas tendo o estatus de lingua estranxeira na súa propia terra a pesares de ser lingua cooficial xunto co castelán. No ensino non logrou penetrar até os anos 80 e fíxoo como unha materia de recheo que se ensinaba como se fose francés, "traduce ó galego, traduce ó castelán".
Así é todo resultan cando menos falaces e oportunistas as asociacións e lobbies intelectuais que ultimamente din ser defensores do castelán ou dun falaz bilingüismo. Valente aposta defender a Goliat! E todo porque o goberno galego decidiu dunha vez por todas equiparar a presenza das dúas linguas cooficiais no sistema educativo.
É unha mágoa ver a certos intelectuais de renome desprezar linguas de tanta raigame coma o galego, o éuscaro ou o catalán, que tamén forman parte do noso rico patrimonio común, para os que tanto falan desta palabra. Fica un alarmado lendo auténticos esperpentos anticonstitucionais como o da "asimetría xustificada", reinterpretación pola vía do capricho persoal da cooficialidade das linguas.
Indo máis alá na reflexión falan algúns de que non son os territorios os que teñen dereitos senón as persoas. Impecable. Pero é curioso, cando menos, que moitos deles logo falen de que "se rompe España" so por ter vivido a lexislatura na que ten habido o maior recoñecemento de novos dereitos individuais. A dobre moral de sempre que non lle acae ben a persoas ilustradas. É curioso tamén que sexan estes mesmos os que se alporizan logo pola discriminación que sofre o español nos EE.UU. Non lembran que aí a "lingua común" é o inglés. Cambian de disfrace e defenden a David.
En Galiza David é o galego, é o que perde falantes de xeito acelerado. Non esperamos de Madrid nin axuda nin comprensión. Xamais a tivemos. Alá eles e a súa visión uniformizadora da realidade. Pero si debemos esixir respeto e que se deixen de andrómenas. En Galiza a inmensa maioría dos medios de comunicacións emprega o castelán, as películas estréanse dobradas en castelán, os letreiros están escritos en castelán, a xustiza e a policía usan o castelán, etc. E aínda así falan de que a situación da lingua é preocupante. No colmo da contradición din que "ninguna lengua tiene derecho a imponerse como prioritaria en la educación" para afirmar logo que so o castelán pode ser a lingua vehicular do ensino.
Ninguén pode, se ten sentidiño, estar en contra do castelán. Todos desexamos que os nosos fillos e os nosos alumnos coñezan e dominen perfectamente as dúas linguas, ademais do inglés e doutros idiomas. Xa basta de guerras lingüísticas interesadas.
O galego pasou décadas tendo o estatus de lingua estranxeira na súa propia terra a pesares de ser lingua cooficial xunto co castelán. No ensino non logrou penetrar até os anos 80 e fíxoo como unha materia de recheo que se ensinaba como se fose francés, "traduce ó galego, traduce ó castelán".
Así é todo resultan cando menos falaces e oportunistas as asociacións e lobbies intelectuais que ultimamente din ser defensores do castelán ou dun falaz bilingüismo. Valente aposta defender a Goliat! E todo porque o goberno galego decidiu dunha vez por todas equiparar a presenza das dúas linguas cooficiais no sistema educativo.
É unha mágoa ver a certos intelectuais de renome desprezar linguas de tanta raigame coma o galego, o éuscaro ou o catalán, que tamén forman parte do noso rico patrimonio común, para os que tanto falan desta palabra. Fica un alarmado lendo auténticos esperpentos anticonstitucionais como o da "asimetría xustificada", reinterpretación pola vía do capricho persoal da cooficialidade das linguas.
Indo máis alá na reflexión falan algúns de que non son os territorios os que teñen dereitos senón as persoas. Impecable. Pero é curioso, cando menos, que moitos deles logo falen de que "se rompe España" so por ter vivido a lexislatura na que ten habido o maior recoñecemento de novos dereitos individuais. A dobre moral de sempre que non lle acae ben a persoas ilustradas. É curioso tamén que sexan estes mesmos os que se alporizan logo pola discriminación que sofre o español nos EE.UU. Non lembran que aí a "lingua común" é o inglés. Cambian de disfrace e defenden a David.
En Galiza David é o galego, é o que perde falantes de xeito acelerado. Non esperamos de Madrid nin axuda nin comprensión. Xamais a tivemos. Alá eles e a súa visión uniformizadora da realidade. Pero si debemos esixir respeto e que se deixen de andrómenas. En Galiza a inmensa maioría dos medios de comunicacións emprega o castelán, as películas estréanse dobradas en castelán, os letreiros están escritos en castelán, a xustiza e a policía usan o castelán, etc. E aínda así falan de que a situación da lingua é preocupante. No colmo da contradición din que "ninguna lengua tiene derecho a imponerse como prioritaria en la educación" para afirmar logo que so o castelán pode ser a lingua vehicular do ensino.
Ninguén pode, se ten sentidiño, estar en contra do castelán. Todos desexamos que os nosos fillos e os nosos alumnos coñezan e dominen perfectamente as dúas linguas, ademais do inglés e doutros idiomas. Xa basta de guerras lingüísticas interesadas.
