Historias e música

Ao meu amigo gustáballe Edie Brickell e a min Paul Simon. En 1992 Paul e Edie casaron. Comecei a escoitar as cancións de Edie e o seu grupo, os New Bohemians, que me pareceron realmente bonitas. En 1994 eu aínda estaba na Universidade e merquei o primeiro disco de Edie en solitario, Picture Perfect Morning, outra marabilla que levaba a miña canción favorita no último corte: Lost In The Moment.

Xa parecía que Edie Brickell non volvería a sacar un novo traballo cando dez anos máis tarde apareceu Volcano, un disco que amosa a madurez de Brickell. E tamén volta a ser a última canción a miña preferida: What would you do?

Encántanme estas dúas cancións nas que Edie conta un historia sobre unha fermosa melodía. Son historias case coma relatos que falan da soidade, da necesidade que temos dos demais, dos sentimentos humanos en definitiva.

What would you do if you were me?

When it's suicide to stay, and murder to leave.

(Que farias ti se foses eu?

Cando é un suicidio quedarse, e un asasinato marchar.)

Follas de Herba

I saw you, Walt Whitman, childless, lonely old grubber,

poking among the meats in the refrigerator and eyeing the grocery boys.

I heard you asking questions of each: Who killed the pork chops?

What price bananas? Are you my Angel?

(Vinte, Walt Whitman, sen fillos, vello comellón solitario,

a remexer entre as carnes do frigorífico e a botarlle esas miradas aos mozos dos comestibles.
Escoiteiche facer preguntas de cada cousa: Quen asasinou as chuletas de porco?
Que precio teñen os plátanos? Es ti o meu Anxo?)

Allen Ginsberg, o escritor máis destacado da Beat Generation xunto a Jack Kerouac e William S. Burroughs, revisitaba de xeito tan peculiar no seu poema A Supermarket in California a figura do poeta norteamericano máis sinalado da historia: Walt Whitman (1819-1892).
Whitman iniciou un camiño propio e orixinal, ofreceu unha poesía nova para un mundo novo, abandonando as modas e tradicións europeas, inservibles no seu cometido. Os poemas de Walt Whitman, recollidos por el mesmo ao longo de toda a súa vida na obra Follas de Herba (Leaves of Grass), destilan pureza, frescura e naturalidade. Gardan a rudeza dos novos poboadores do Novo Continente e están cheos de amor e optimismo, dun panteísmo desbordante que chega a todas partes e a todos os recantos de América. Parece, cando lemos a Whitman, que o noso peito se enche de aire novo, de novas emocións e tamén parece que desexamos, sen dubidalo, acompañar ao vello Walt no seu feliz camiñar pola terra de todos.