Desde que nacín chámanme David. Por casualidade, pois o meu nome ía ser Iván, pero seica era un nome ruso de mais. Nacín en Ourense, moi cerca do río Miño, en 1973, xusto tres meses antes da infame morte de Salvador Allende. Doña Elena, Doña Bertila, Don Adolfo, Doña Juanita e Don Lino foron algúns dos mestres que tiven no Colexio Curros Enríquez entre 1977 e 1987. Logo pasei ao Instituto do Couto naquel tempo en que subir alí era aínda como ir a un monte descoñecido e podías ollar toda a cidade. Vivín en Bilbao, primeiro en Deusto e logo en Indautxu. Paseei unha e outra vez pola Gran Vía e as sete rúas do casco vello. Alí fíxenme xornalista cando aínda non sabía ben o que era. Agora son mestre e vivo en Vilagarcía de Arousa, un lugar con moitas posibilidades pero desaproveitadas. Para non darme conta do que pasa fóra repaso polas tardes as obras de Dostoievski, leo os mitos gregos, saboreo os poemas de Rimbaud, gozo cos ensaios de Zweig e miro fotos e máis fotos. Revisito filmes en branco e negro dos inicios do cinema. Emociónome con Murnau ou Renoir. Sobrevivo. Gardo na cabeza involuntariamente nomes como Fritz Lang, Egon Schiele, John Steinbeck, Woody Guthrie, Roque Dalton, Dylan Thomas, Jack Kerouac, Ugo Foscolo, Robert Stevenson, Henry Fonda, Jean Renoir, Rainer Maria Rilke, Herman Hesse, Jiri Trnka, Karel Zeman, Nikos Kazantzakis, Adolf Loos, Frank Lloyd Wright, Robert Frost, Emily Dickinson, Greta Garbo, Friedrich Schiller, August Strindberg, John Locke, Aldo Manucio, John Lennon, Leni Riefenstahl, Artemisia Gentileschi, Honoré Daumier, Louis Aragon, Michel de Montaigne...
Pero de cando en vez dáseme por algunha que outra larpeirada, que non vai ser todo fútbol.
Pero de cando en vez dáseme por algunha que outra larpeirada, que non vai ser todo fútbol. 