Hoxe é o Día das Letras Galegas, unha celebración que fai o seu 50 aniversario e que xa pasou por dictaduras peores que as que temos. Hoxe é festivo e non hai escola. Os editores do país desexan recuperar o día lectivo e laboral para darlle pulo ao libro galego esquecido nos andeis das librerías (imaxinade, libro e ademais en galego, pode haber hoxe en día criatura máis indefensa?).
Eu, quizais pola miña condición de mestre, estou tamén preocupado polos prexuízos que pesan como lousas sobre a nosa lingua milenaria. Eses preconceptos véxoos a diario entre galegofalantes de toda a vida e considero que son un obstáculo maiúsculo para a normalización da lingua, para a súa transmisión e para a súa supervivencia.
Percíbense en días como o de hoxe, a través das redes sociais, os eternos tópicos sobre a lingua galega. Por unha banda temos todos os clásicos argumentos antigalegos: lingua inventada, incomprensible, inútil, reducida, pailana, etc. Algúns políticos locais axudan a fortalecer este discurso vencellando intencionadamente lingua e nacionalismo, daí a separatista e antipatriota hai un pequeno paso. O propio presidente da Xunta pide que o galego "non separe"(?). Pois haberá que facelo andar, digo eu. Que xa vai sendo tempo.
Pero por outro lado temos milleiros de entusiastas que hoxe desexan manifestar a súa defensa da lingua, pero que o fan empregando tópicos se cadra aínda máis humillantes. Son os que enchen as súas mensaxes de polbo á feira, caldo, viño albariño e biquiños para todos. Que falan de agarimo, morriña e bolboreta. E que quizais sen sabelo e sen intención convirten unha lingua viva en obxecto de estudo da entomoloxía.
Por todo isto eu suplicaría que se vivira este día sen prexuízos, sen estereotipos gastados. Unha lingua é un vehículo de comunicación, todas as palabras son útiles. Unha lingua é ademais elemento básico dunha cultura. Respetémola de verdade, sen caer no ridículo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario