Caneos no estadio

Decembro. 1953. Estadio do Couto. De novo un equipo da Primeira División visita Ourense para enfrontarse ao equipo local, o Club Deportivo Orense, que ocupaba xa o lugar da desaparecida Unión Deportiva Orensana. Esta vez o invitado era o Valencia Club de Fútbol, que nesta altura xa tiña tres campionatos de liga e dúas copas nas súas vitrinas, todas conseguidas nos anos 40. Luis Casanova era o presidente da entidade levantina e o entrenador naquel momento era o mítico Jacinto Quincoces.

Pero naquel Valencia da temporada 1953-1954 quen máis destacaba e a quen máis desexaban ollar os futboleiros ourensáns era a un habilidoso dianteiro holandés chamado Faas Wilkes. Os directivos valencianistas quedaran abraiados pola súa calidade o verán anterior nun partido amistoso xogado contra o Torino, equipo no que militaba o holandés despois de ter xogado no Inter, e decidíronse a fichalo.

Na súa primeira temporada coa camiseta branca Wilkes anotou 18 goles. O Valencia acabaría proclamándose campión da Copa del Generalísimo de 1954 aínda que Wilkes non puido xogar porque daquela os xogadores estranxeiros non podían participar nesta competición.

A súa carreira no Valencia truncouse ao serlle diagnosticada a enfermidade do bocio e aínda máis debido a unha lesión posterior por culpa das duras marcas a que era sometido. Wilkes chegou ao fútbol español na mesma época que Di Stefano e Kubala e nos primeiros tempos foi tan popular ou máis ca eles.

Faas Wilkes morreu en agosto de 2006 aos 82 anos de idade e marcou un fito histórico no fútbol holandés antes da aparición de figuras de renome coma Cruyff, Neskens ou Van Basten.

"La atención de los aficionados estaba fijada en el holandés Wilkes. Este, sin esforzarse, dejó constancia de su clase realmente extraordinaria. No entra nunca a la disputa de una pelota, pero cuando la tiene en su poder se convierte en un auténtico malabarista con su preciso y matemático regate, su juego intuitivo, su velocidad, su gran sentido de la colocación y su capacidad perforadora con ambos pies y con la cabeza. En todos los tantos que se marcaron ayer tuvo intervención directa, siendo autor material de cuatro de ellos."

La Región, 9 de decembro de 1953.