Setenta anos pasaron desde aquel 26 de abril de 1937, daquela vergonza, da, se cadra, acción máis incivil de toda a guerra incivil. O pobo de Guernica (Gernika) ficou destruído case nas súas tres cuartas partes e morreron moitas persoas, ignoramos cántas. Non, non foi un experimento dos alemáns. Agora sabemos que foi unha decisión consciente dos sublevados. Barbaridades coma o bombardeo de Guernica fixéronse logo cruelmente habituais durante a Segunda Guerra Mundial. Triste honor.
A obra mestra de Pablo Picasso, como as de Goya cen anos antes, non só representa esta masacre senón o horror que provocan todas as guerras. Por iso é universal.
Hai dez anos visitei Gernika, a fermosa vila biscaína, e tamén ollei de cerca o vello carballo centenario, símbolo do carácter rexo daquel pobo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario