A lingua das bolboretas

Non cabe dúbida de que un paseo pola natureza resulta moitísimo máis didáctico e suxerente que calquera explicación que poida vir nun libro de ciencias naturais. Sen embargo, penso que o ideal é a combinación das dúas cousas: a exploración curiosa do noso entorno e a axuda dos manuais de referencia que nos permiten comprender a importancia do que vemos cos nosos ollos.
Hoxe mesmo, de visita no parque botánico Enrique Valdés Bermejo de Vilagarcía de Arousa, un fantástico día de sol ofrecía unha boa oportunidade para a exploración. Os camiños estaban cheos de ourizos dos castiñeiros xa abertos, algún aínda estaba verde. As follas secas do outono facían de alfombra ao parque. De súpeto, perto dun pequeno regato apareceu este exemplar de bolboreta que pertence á especie Vanessa Atalanta, unha das variedades máis habituais en todo o mundo.

As bolboretas teñen dous pares de ás, dúas antenas e un aparello bucal transformado nunha trompa en forma de espiral que lles serve para chuchar o néctar das flores. E para min esta explicación científica vai irremediablemente unida a unha escena do fermosísimo film A lingua das bolboretas, na que un fabuloso profesor da República leva os seus nenos a ollar ben de cerca a natureza dun xeito que non é posible coñecer nos libros.