2 oct 2006

Soños de liberdade


Cando empecei a escoitar a Víctor Jara aínda era un rapaciño pequeno. Os meus pais tiñan (e aínda teñen) unha morea de discos e cassettes de diversos grupos chilenos daquela época: Quilapayún, Inti-Illimani, etc. Crecín escoitando as súas cancións.
Víctor Jara morreu asasinado no Estadio Nacional de Chile en setembro de 1973. Aqueles feitos terribles marcaron á xeración dos meus pais. As ansias de liberdade e democracia víanse tráxicamente destrozadas e o pesimismo desacougou a aqueles que máis desexaban un cambio de réxime en España.
Xa pasaron máis de trinta anos, eu nacín naqueles tempos de terror nos que a palabra democracia estaba chea de soños, pero mesmo hoxe sigo a sentir un profundo sentimento de fraternidade hacia aquelas xentes que loitaron e sofriron, e entre elas, hacia Víctor Jara.
Que los derechos humanos los violan en tantas partes
en América Latina, domingo, lunes y martes
nos imponen militares para sojuzgar los pueblos
dictadores asesinos, gorilas y generales.

1 comentario:

Anónimo dijo...

Me atrevo a escribir de nuevo...
el proximo 11 de septiembre se conmemora un nuevo aniversario del golpe militar y es una fecha de mucha tristeza para algunos sectores de mi país. Victor Jara fue un hombre muy talentoso y muy valiente, he visto los documentales acerca de su muerte y he escuchado los testimonios de las personas que estuvieron con él y lograron sobrevivir y es realmente impactante.
Personalmente me tocó vivir los frutos de esa época, ya que soy hija de la generación que vivió esa política y a veces es complicado. Espero que esta restauracion de la democracia que hemos tenido, sea definitivo. Y...hoy mismo logré ver (más bien...vivenviar...no puedo explicarlo bien) algunos frutos de la democracia de mi país en la atención a enfermos en un sector rural y puedo decir que estamos avanzando, aunque sea a pasos pequeños.
Gracias por dedicar un post a este hombre.