Vivimos días de pesadelo. Día tras días vaise apagando a nosa feble esperanza. E agora temos o lume ás portas de Ourense, a miña terra. Resulta terrible ollar como as chamas bordean o contorno norte da cidade, avanzando perigosamente cara ás vivendas e poñendo en perigo a miles de persoas.
Ollando esta imaxe está claro que nos atopamos diante dunha guerra con tódalas letras. Estanse a librar batallas en todo o territorio, en Meis, en Oia, en Fisterra, en Mazaricos... Temos que gañar a guerra, esta guerra de apagar o lume. Pero despois do verán hai moitas cousas que cambiar.
É imprescindible repoboar o monte con especies autóctonas que manteñan o sotobosque húmido e refractario aos incendios. Convén recuperar o monte como elemento básico do noso territorio, comprometérmonos todos co seu desenvolvemento, a súa limpeza e a súa conservación. Hai que planificar o territorio doutro xeito, delimitando correctamente as zonas urbanas das zonas de monte. É triste: temos moito monte pero moi pouca fraga. Hai tantas medidas por tomar que non podemos agardar máis. A nosa xeración xa perdeu a súa oportunidade. Deixémoslle unha esperanza á seguinte.
No hay comentarios:
Publicar un comentario