En días desgraciados de lume quere a casualidade, sempre tan caprichosa, que pasasen nunha canle de pago a adaptación cinematográfica de Fahrenheit 451, a famosa novela de Ray Bradbury.
Trátase dunha historia asombrosa. Sitúamonos nunha sociedade na que os libros están terminantemente prohibidos e agochalos na casa é causa de delito. Os bombeiros non están para apagar o lume senón para prendelo nos libros que van atopando grazas ás delacións dos veciños. A razón ideolóxica para prohibir os libros nesa sociedade do futuro é que son obxectos perniciosos que contan historias falsas, producen infelicidade porque non podemos vivir esas vidas que nos relatan e ademais fan que algúns, despois de ler certas cousas, síntanse máis importantes. E todos teñen que ser iguais. Por iso a televisión si que é permitida, porque uniformiza, iguala e atonta. Habería moito que reflexionar so sobre este feito.
Un deses bombeiros, Guy Montag, deprimido pola súa baleira vida en matrimonio, empeza a sentir curiosidade polos libros, escóndeos na súa casa, empeza a disfrutar, a advertir que detrás de cada libro hai un home, unha vida. Ábrese para el un novo mundo pero tamén o grande perigo de ser descuberto.
A novela, coma a película de Truffaut, convértese nun canto de defensa dos libros, da esperanza e da fraternidade. Un mundo no que a xente cando fala mírase aos ollos.
Fahrenheit 451 (1966)
Dtor: François Truffaut
Int: Oskar Werner, Julie Christie
Cyril Cusack.
No hay comentarios:
Publicar un comentario