Estou aquí sentado cheirando o aroma do aire envelenado polo fume criminal. Estou abatido e indignado ao mesmo tempo. Estou escoitando as sirenas dos bombeiros. Estou sentindo arrepíos de dor. Estou tendo a impotencia maior da miña vida.
Mentres TODOS os galegos, os das cidades e os das aldeas, non nos convenzamos de que os que queiman os montes son tan criminais como os ladróns, asasinos e terroristas non haberá nada que facer. Mentres haxa a impunidade que hoxe hai cos pirómanos, mentres a xente que convive con eles non os considere o que realmente son, tristemente, non haberá outro futuro mellor para os nosos fillos. É mesmo un problema de moralidade, máis ben da súa ausencia. Indígname a ignorancia daqueles que cren que queimar un monte é unha cousa menor sen maior importancia, que foi a calor, que foi o vento, que ten que ser... Hoxe sinto vergonza de ser galego e dóeme. Espero que mañá aínda siga a existir este país.
Saúde e Terra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario