O estilo literario de Dostoievski resulta ben peculiar e persoal. É moi fácil de identificar pois destaca polo seu realismo e a súa introspección psicolóxica. Os seus personaxes son capaces da acción máis miserable e da fazaña máis honrosa.
Este estilo foi estudado principalmente por Mijaíl Bajtín na súa obra Problemas da poética de Dostoievski (1936), un denso estudo sobre a relación que Dostoievski mantiña coas súas narracións e os seus personaxes. Bajtín falaba do estilo polifónico e dialóxico de Dostoievski e explicaba as súas características.
Sen embargo, con ser tan persoal o estilo de Dostoievski, non debemos esquecer que todos os escritores beben dunhas fontes literarias desde o mesmo momento en que botan a ler e que estas fontes inflúen moito nas futuras formas da escrita. As fontes de Dostoievski son diversas pois foi acostumado desde neno a escoitar novelas lidas polos seus pais. Entre elas líanlle novelas da escritora británica Ann Radcliffe (1764-1823), pioneira da novela gótica de terror. As súas novelas máis coñecidas son Os misterios de Udolfo (1794) e O italiano (1797). Dostoievski afirmaba que despois de escoitar estes relatos "deliraba" sobre eles nos seus soños.
Seguindo ao biógrafo de Dostoievski, Joseph Frank, a estructura básica destas novelas góticas estaba formada por unha trama baseada no misterio e o suspense, personaxes que eran expostos a situacións de extrema tensión psicolóxica e sexual, asasinatos, tumultos, e unha ambientación orientada a producir un calafrío no lector polo sobrenatural da historia. Dostoievski levaría todos estes elementos da novela gótica a un grao superior de perfección moitos anos máis tarde.
(Na imaxe, a portada dunha edición londinense de The Mysteries of Udolpho, do ano 1806.)
Este estilo foi estudado principalmente por Mijaíl Bajtín na súa obra Problemas da poética de Dostoievski (1936), un denso estudo sobre a relación que Dostoievski mantiña coas súas narracións e os seus personaxes. Bajtín falaba do estilo polifónico e dialóxico de Dostoievski e explicaba as súas características.
Sen embargo, con ser tan persoal o estilo de Dostoievski, non debemos esquecer que todos os escritores beben dunhas fontes literarias desde o mesmo momento en que botan a ler e que estas fontes inflúen moito nas futuras formas da escrita. As fontes de Dostoievski son diversas pois foi acostumado desde neno a escoitar novelas lidas polos seus pais. Entre elas líanlle novelas da escritora británica Ann Radcliffe (1764-1823), pioneira da novela gótica de terror. As súas novelas máis coñecidas son Os misterios de Udolfo (1794) e O italiano (1797). Dostoievski afirmaba que despois de escoitar estes relatos "deliraba" sobre eles nos seus soños.
Seguindo ao biógrafo de Dostoievski, Joseph Frank, a estructura básica destas novelas góticas estaba formada por unha trama baseada no misterio e o suspense, personaxes que eran expostos a situacións de extrema tensión psicolóxica e sexual, asasinatos, tumultos, e unha ambientación orientada a producir un calafrío no lector polo sobrenatural da historia. Dostoievski levaría todos estes elementos da novela gótica a un grao superior de perfección moitos anos máis tarde.
(Na imaxe, a portada dunha edición londinense de The Mysteries of Udolpho, do ano 1806.)
No hay comentarios:
Publicar un comentario