Jacques Brel

Ás veces as cidades fican maxicamente vencelladas a unha canción, a un libro, a unha película... Para min Bruxelas vai unida á voz de Jacques Brel. O lirismo intenso das súas cancións impresiona aínda. A súa máis famosa peza é seguramente Ne me quitte pas, mais agora quería rescatar outra que non me canso de escoitar: Le moribond. Foi composta en 1961 e trátase da despedida dun moribundo que expresa os seus últimos desexos. Quere que o seu mellor amigo se preocupe pola muller que el deixa para que ela ría e baile mesmo cando a el o estean a soterrar.

Adieu L'Émile je t'aimais bien
Adieu L'Émile je t'aimais bien tu sais
On a chanté les mêmes vins
On a chanté les mêmes filles
On a chanté les mêmes chagrins
Adieu L'Émile je vais mourir
C'est dur de mourir au printemps tu sais
Mais je pars aux fleurs la paix dans l'âme
Car vu que tu es bon comme du pain blanc
Je sais que tu prendras soin de ma femme
Je veux qu'on rie
Je veux qu'on danse
Je veux qu'on s'amuse comme des fous
Je veux qu'on rie
Je veux qu'on danse
Quand c'est qu'on me mettra dans le trou.

Jacques Brel naceu en Bruxelas en 1929. Hacia 1953 trasladouse a París onde conseguiu grabar os seus primeros discos. Morreu na capital francesa en 1978 aínda que está soterrado nas Illas Marquesas a poucos metros de Paul Gauguin.