Hai uns sete anos, estando na casa duns amigos de meu pai en Oxford, ao coñecer a miña afección polo cinema preguntáronme polas miñas películas favoritas. Supoño que respondín cun par de títulos, os primeiros que lembrei. Pero isto de elixir os favoritos resulta complicado pois realmente gardamos no fondo da nosa memoria bos recordos dunha caixa completa de películas. Coa miña resposta esquecera de golpe todo o bo cinema feito polos británicos. E veñen agora á memoria algúns magníficos actores e realizadores daquel país: Alfred Hitchcock, quizais por enriba de todos en canto a talento e éxito, pero tamén Alexander Korda e A vida privada de Enrique VIII (The Private Life of Henry VIII, 1933), cun maxistral Charles Laughton, actor que nos regalou ademais das súas magníficas interpretacións unha peza marabillosa titulada A noite do cazador (The Night of the Hunter, 1955). Non debemos esquecer tampouco a Carol Reed coa súa adaptación de O terceiro home (The Third Man, 1949), breve novela de Graham Greene —outro británico—.
Entre os mellores habería que situar tamén a David Lean, do que destacaría Breve encontro (Brief Encounter, 1955), pero non podemos esquecer Lawrence de Arabia (Lawrence of Arabia, 1962), A ponte sobre o río Kwai (The Bridge on the River Kwai, 1957), Doctor Zhivago (Dr. Zhivago, 1965) e Pasaxe á India (A Passage to India, 1984).
Hai moitos máis nomes: Alexander McKendrick, David Niven, Richard Burton, Richard Attenborough, Ridley Scott; os actores coñecidos polos máis novos como Alec Guinness, Anthony Hopkins, Ben Kingsley, Michael Caine e Sean Connery, ou fenomenais actrices coma Judi Dench, Julie Andrews, Vanessa Redgrave, Helen Mirren e Emma Thompson.
De entre todos eles hoxe quédome con Laurence Olivier (1907-1989), un dos mellores actores que teña dado o cinema ou o teatro. Recentemente vin a súa versión cinematográfica de Ricardo III (Richard III, 1955), na que o acompaña outro grandísimo actor, John Gielgud. A pesares de que parece teatro filmado, que non sei se é un eloxio ou un reproche, o certo é que o filme merece a pena. A interpretación do malvado e sanguinario rei é fabulosa. Convén escoitar a voz orixinal de Olivier e apreciar así o verso de William Shakespeare en toda a súa forza. E en chegando ao maior nome das letras inglesas xa non queda máis que falar. Aquí pódese ver un fragmento da versión orixinal do filme, o titulado 'The Winter of Our Discontent'.
(Arriba, Laurence Olivier en Ricardo III.)
Entre os mellores habería que situar tamén a David Lean, do que destacaría Breve encontro (Brief Encounter, 1955), pero non podemos esquecer Lawrence de Arabia (Lawrence of Arabia, 1962), A ponte sobre o río Kwai (The Bridge on the River Kwai, 1957), Doctor Zhivago (Dr. Zhivago, 1965) e Pasaxe á India (A Passage to India, 1984).
Hai moitos máis nomes: Alexander McKendrick, David Niven, Richard Burton, Richard Attenborough, Ridley Scott; os actores coñecidos polos máis novos como Alec Guinness, Anthony Hopkins, Ben Kingsley, Michael Caine e Sean Connery, ou fenomenais actrices coma Judi Dench, Julie Andrews, Vanessa Redgrave, Helen Mirren e Emma Thompson.
De entre todos eles hoxe quédome con Laurence Olivier (1907-1989), un dos mellores actores que teña dado o cinema ou o teatro. Recentemente vin a súa versión cinematográfica de Ricardo III (Richard III, 1955), na que o acompaña outro grandísimo actor, John Gielgud. A pesares de que parece teatro filmado, que non sei se é un eloxio ou un reproche, o certo é que o filme merece a pena. A interpretación do malvado e sanguinario rei é fabulosa. Convén escoitar a voz orixinal de Olivier e apreciar así o verso de William Shakespeare en toda a súa forza. E en chegando ao maior nome das letras inglesas xa non queda máis que falar. Aquí pódese ver un fragmento da versión orixinal do filme, o titulado 'The Winter of Our Discontent'.
(Arriba, Laurence Olivier en Ricardo III.)
No hay comentarios:
Publicar un comentario