Resulta imposible nin tan sequera esbozar neste breve espazo a figura de Stefan Zweig (1881-1942). Sen temor a incorrer en grandilocuencia, pódese afirmar que se trata dun dos máis importantes escritores do convulso século XX europeo.
Coma todos os grandes artistas, Zweig escápasenos entre os dedos cando pretendemos definilo. Foi un narrador exquisito e querido polo público, un dramaturgo comprometido co maldito tempo que lle tocou vivir, un pacifista convencido, ameno biógrafo, extraordinario coleccionista de partituras autografadas, viaxeiro infatigable, etc.
Cheguei a Zweig, coma moitos outros, pola vía das súas famosísimas biografías: Balzac, Dickens, Magallanes, María Estuardo, Fouché, Erasmo, Tolstoi, Montaigne... E de entre todas elas a do meu querido Dostoievski. Pasei logo a interesarme polas súas narracións, especialmente por Mendel, o dos libros (Buchmendel) e Novela de xadrez (Schachnovelle).
Na miña recente viaxe a Viena deixeime guiar por Zweig e polo seu libro de memorias, que leva por título O mundo de onte (Die Welt von Gestern): un marabilloso percorrido de cincocentas páxinas pola Viena da súa xuventude, polas desgrazas de dúas guerras mundiais e un terrible exilio desde o que Zweig ollaba unha Europa que se derrubaba de xeito irremediable. Busquei a súa casa natal na avenida que rodea o centro histórico da cidade e alí atopei unha fría placa de mármore que lembra o nacemento do gran autor vienés.
A vida de Zweig tivo un final tráxico. O seu corpo e o da súa muller apareceron sen vida na cama da súa casa brasileira de Petrópolis o 22 de febreiro de 1942 cunha nota de suicidio na que facía unha defensa da liberdade que nunca abandonou.
As súas obras, editadas por Juventud desde os anos 50, enchen os andeis das librerías de libro antigo e de ocasión mentres a editorial Acantilado ven reeditando en castelán toda a súa obra desde hai dez anos. En galego só me consta a Novela de xadrez editada por Ir Indo no ano 2004.
(Arriba, fotografía tirada o pasado 14 de febreiro no número 14 do Schottenring. Abaixo, portada dunha edición da biografía de Dostoievski do ano 1959 e portada da reedición de El mundo de ayer, Acantilado, do 2009.)
Coma todos os grandes artistas, Zweig escápasenos entre os dedos cando pretendemos definilo. Foi un narrador exquisito e querido polo público, un dramaturgo comprometido co maldito tempo que lle tocou vivir, un pacifista convencido, ameno biógrafo, extraordinario coleccionista de partituras autografadas, viaxeiro infatigable, etc.
Cheguei a Zweig, coma moitos outros, pola vía das súas famosísimas biografías: Balzac, Dickens, Magallanes, María Estuardo, Fouché, Erasmo, Tolstoi, Montaigne... E de entre todas elas a do meu querido Dostoievski. Pasei logo a interesarme polas súas narracións, especialmente por Mendel, o dos libros (Buchmendel) e Novela de xadrez (Schachnovelle).
Na miña recente viaxe a Viena deixeime guiar por Zweig e polo seu libro de memorias, que leva por título O mundo de onte (Die Welt von Gestern): un marabilloso percorrido de cincocentas páxinas pola Viena da súa xuventude, polas desgrazas de dúas guerras mundiais e un terrible exilio desde o que Zweig ollaba unha Europa que se derrubaba de xeito irremediable. Busquei a súa casa natal na avenida que rodea o centro histórico da cidade e alí atopei unha fría placa de mármore que lembra o nacemento do gran autor vienés.
A vida de Zweig tivo un final tráxico. O seu corpo e o da súa muller apareceron sen vida na cama da súa casa brasileira de Petrópolis o 22 de febreiro de 1942 cunha nota de suicidio na que facía unha defensa da liberdade que nunca abandonou.
As súas obras, editadas por Juventud desde os anos 50, enchen os andeis das librerías de libro antigo e de ocasión mentres a editorial Acantilado ven reeditando en castelán toda a súa obra desde hai dez anos. En galego só me consta a Novela de xadrez editada por Ir Indo no ano 2004.
(Arriba, fotografía tirada o pasado 14 de febreiro no número 14 do Schottenring. Abaixo, portada dunha edición da biografía de Dostoievski do ano 1959 e portada da reedición de El mundo de ayer, Acantilado, do 2009.)
2 comentarios:
Olá prezado amigo, cumprimentos desde este meu novo blog; deixe-me dizer-lhe que tem de ler também a biografia que Zweig escreveu sobre Balzac. Uma obra que aumenta os admiradores de Balzac. E calorosas saudações.
Olá amigo Jorge. Alégrame moito volver saber de ti. A biografía de Balzac tamén está no meu andel e concordo nos eloxios. Unha aperta.
Publicar un comentario