Agora que o tempo e as obrigas conceden unha pequena tregua, entretéñome ás veces revisando fotografías recentes e libros pendentes de lectura. Deparei nesta e lembro que me levou varios minutos atopar o axuste axeitado do tempo de exposición para lograr captar con nitidez a maxestuosidade do monumento no medio da paisaxe nocturna. Trátase, ben o sabe todo o mundo, do Panthéon de París, o lugar onde repousan os restos dos máis distinguidos franceses de todos os tempos.
A nómina é ben longa pero sempre saltamos os numerosos condes, duques e marqueses para chegar axiña aos nomes e apelidos que figuran nos libros de historia, nos manuais de literatura ou nos máis importantes tratados científicos e filosóficos diso que damos en chamar cultura occidental.
Repousan aquí os restos dos enormes pensadores Voltaire e Rousseau, de escritores como Hugo, Zola e desde hai nove anos Alexandre Dumas pai. Tamén teñen aquí o seu lugar figuras políticas como Carnot, Gambetta, Jaurès, Painlevé, Moulin e Malraux; científicos como Pierre e Marie Curie, Braille e Monge. O mesmo arquitecto do Panthéon, Jacques-Germain Soufflot, tamén está soterrado no seu interior.
Os últimos restos depositados foron no pasado mes de abril os do político e escritor da Martinica Aimé Césaire, un dos fundadores do movemento literario da negritude que mantivo ao longo da súa vida un tenaz rexeitamento do colonialismo e polo que chegou a ter algún desencontro con Nicolas Sarkozy nos últimos anos da súa vida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario