O país co des- diante

Contaba Gianni Rodari a fábula do país co des- diante onde as desnavallas facían medrar os lapis, dos descolgadoiros collíanse as chaquetas e o descanón servía para desfacer a guerra. A historia de Rodari é unha porta aberta á imaxinación; pero no noso país, no inicio do terceiro milenio, está a tornarse nunha reportaxe de actualidade.

O desgoberno saído dunha campaña de descrédito encamiñada a desmotivar a un electorado desencantado cos despropósitos anteriores dedícase aos seus pasatempos favoritos: desfacer e descansar. O desgoberno desmontou axiña as galescolas e contratou a unha galiña para (ollo que veñen curvas) desideoloxizalas e despolitizalas. Desgaleguizou o día de Galicia. Un presidente desafiou con desafortunadas palabras aos galegos que se resistisen a desgaleguizarse e despreciou a súa memoria.

Namentres que o descomunal despropósito do Gaiás continúa a destilar diñeiro o desgoberno desembolsou máis dun millón de euros aos descarados aliados mediáticos, refuxio de desaforados opinadores desleigados. A desculpa da crise serviu para descargarse de responsabilidade.

Unha descoñecida asociación animou ao desgoberno a desacatar o decreto do galego que, non cabe dúbida, hai que derrogar. O desgoberno traballa na opción de desunir os nenos en sexos lingüísticos.

Unha directora xeral encargada do desemprego despediu de xeito improcedente á súa asistenta do fogar, desprovista de contrato; e á moi desvergonzada desapareceulle a voz. Outro peón do desgoberno decidiu acabar cos incendios polo vello método da desinformación. Mentres tanto, a empresa dun desaprensivo que desbordaba de alegría con este desgoberno, desecou un tramo do río Sil para continuar a desfeita do noso patrimonio.

Este desgoberno e esta desoposición hannos levar a todos polo desaugadoiro.