Mark Twain e os corvos de Heidelberg

Todos tropezamos no seu día con aquel maldito corvo orgulloso que desde un busto na porta da casa torturaba até a demencia a un pobre namorado coa súa ladaíña "Nevermore!". O poema O corvo (The Raven) é, sen dúbida, un dos cumes literarios de Edgar Allan Poe (1809-1849).

Mark Twain (1835-1910) desde logo coñecía a famosa composición de Poe cando no verán de 1878 se instalou en Heidelberg. Dise que alí á beira do río Neckar sentiuse inspirado para continuar o Huckleberry Finn despois de meses de bloqueo e que non por casualidade o nome de Heidelberg provén de Heidelbeerenberg, é dicir, a montaña dos arandos que en inglés ven sendo Huckleberry Mountain. Curioso cando menos.

No seu libro de viaxes titulado Un vagabundo no estranxeiro (A Tramp Abroad, 1880), Mark Twain relata as súas vivencias na cidade xermana. Unha tarde de paseo polos espesos bosques próximos ao castelo, o escritor topouse co seu corvo particular e aínda que non chegou a volverse tolo o demo do paxaro conseguiu incomodalo.

"Cando levaba parado dez minutos, pensando, imaxinando, e facendo que o meu espírito fose a ton co lugar, e co ánimo axeitado para desfrutar do sobrenatural, de súpeto un corvo lanzou un grasnido sobre a miña cabeza. Deume un gran susto e logo enfadeime por sobresaltarme. Mirei cara arriba e vin que o animal estaba pousado sobre unha póla xusto enriba, mirando para min. Sentín algo de humillación e ofensa, a que un sinte cando descobre que un estraño estivo inspeccionando a súa privacidade de forma clandestina e facendo comentarios mentalmente. Mirei o corvo e o corvo mirou para min. Durante algúns segundos ninguén dixo nada. Entón o paxaro deu uns pequenos pasiños na súa póla para ter mellor punto de observación, elevou as súas ás, sacou a cabeza de entre os ombreiros cara min e grasnou de novo –un grasnido cunha evidente expresión insultante. Se falara en inglés non manifestaría con máis claridade o que o corvo quería dicir no seu idioma: 'Ben, que é o que TI andas buscando aquí?"

Na miña viaxe a Heidelberg, da que xa teño falado, topei cos corvos descendentes daquel de 1878, pero no meu caso a actitude foi de total indiferenza como moi ben se pode comprobar nesta fotografía que lle tirei.