Quen son?
Un camiñante que erra nun labirinto de dúbidas históricas.
Un náufrago cun mapa de lembranzas.
Un fillo máis ou menos deste país de forzas cósmicas. Sabedoría natural.
Ao pé da chuvia, a pedra e a folla perdida.
Intérprete fallido dos soños confusos dos meus avós, protagonista dos seus contos nocturnos. "Avoa, quero leite".
Aquel neno aínda,
con ollos tristeiros sen razón.
Un viaxeiro por entre os carballos, emigrante que fuxe de si mesmo.
Son un galego sen palabras abondo para saber quén son.
Ser galego debe de ser non saber o que un é sabéndoo demasiado.
Son deste país irreal, de brétemas mentais, que foi, que haberá que contar con palabras prestadas.
E neste labirinto hai os que non queren ser o que son. Eses, eses son os máis galegos.
Pero no medio desta noite aínda gardo a esperanza. "Querida avoa, tiña razón: madia levo".
No hay comentarios:
Publicar un comentario